யோசுவா: 15: 19 அப்பொழுது அவள் எனக்கு ஒரு ஆசீர்வாதம் தர வேண்டும்; எனக்கு வறட்சியான நிலத்தைத் தந்தீர்; நீர்ப்பாய்ச்சலான நிலத்தையும் எனக்குத் தரவேண்டும் என்றாள்.அப்பொழுது அவளுக்கு மேற்புறத்திலும் கீழ்புறத்திலும் நீர்ப்பாய்ச்சலான நிலங்களைக் கொடுத்தான்.
நாம் கடந்த சில நாட்களாக காலேப் என்கிற உலகத் தகப்பனுடைய அடையாளங்களிலிருந்து நம்முடைய பரலோகத்தகப்பனைப் பற்றி அறிந்து கொண்டிருக்கிறோம்.
முதலாவதாக தேவனாகிய கர்த்தர் நம்மை உள்ளும் புறமும் ஆராய்ந்து பார்த்து, சிறந்தவைகளைத் தெரிந்து கொள்பவர் என்று அறிந்தோம்.
இரண்டாவதாக தேவனுடைய அன்பு கடலின் அளவிட முடியாத பரப்பளவுக்கு ஒப்பானது என்று பார்த்தோம்.
மூன்றாவதாக காலேபிடத்தில் நம் பரம தகப்பனுடைய அடையாளமாக நாம் பார்த்தது என்றும் குறையாத பெலன்.
நான்காவதாக உலகத்தகப்பனான காலேபிடமிருந்து நாம் நம் பரலோகத்தகப்பனுடைய அடையாளமாகக் கண்டது என்றும் மாறாத உண்மையுள்ள தன்மை!
ஐந்தாவதாக நம் எதிரிகளை முறியடிக்க நம் தேவன் வல்லவர் என்பதை உணர்ந்தோம்.
ஆறாவதாக தன் செல்ல மகளுக்கு ஒரு நல்ல வாழ்க்கையை அமைத்துக் கொடுக்க ஆவலாயிருக்கும் ஒரு நல்ல தகப்பனின் அடையாளத்தை தான் நாம் காலேபின் வாழ்க்கையிலிருந்து நம்முடைய பரம தகப்பனின் அடையாளமாகக் கண்டோம்.
ஏழாவதாக உலகத்தகப்பனாகிய காலேப் தன் மகள் கேட்டவைகளைத் தயக்கமில்லாமல் கொடுத்தவிதமாய் நம் பரம தகப்பனும் நாம் ஜெபத்தில் அவரிடம் கேட்பவைகளைக் கொடுக்க ஆயத்தமாயிருக்கிறார் என்று காலேபின் வாழ்க்கையிலிருந்து கற்றுக் கொண்டோம்.
எட்டாவதாக அக்சாள் வாய் திறந்து கேட்குமுன்னரே அவள் வாஞ்சையை நிறைவேற்ற ஆசைப் பட்டான் அவள் தகப்பனாகிய காலேப். இதையும் நாம் நம்முடைய பரமத் தகப்பனின் அடையாளமாகப் பார்த்தோம்.
இப்படிப்பட்ட உன்னதமான அடையாளங்களைக் கொண்ட தகப்பனை உடையவளானதால் அக்சாள் ஒரு தயக்கமும் இன்றி அவனை நெருங்கி, தன்னுடைய தேவைகளை வெளிப்படுத்தினாள்.
அக்சாள் காலேபிடம் எனக்கு “வறட்சியான நிலத்தை தந்தீர்” என்பதைப் பார்க்கிறோம். ஆங்கிலத்தில் ‘ எனக்கு தென் நிலத்தை தந்தீர்” என்று எழுதப்பட்டுள்ளது. பாலஸ்தீனத்தின் தென் பகுதி பாலைவனத்தைப் போன்ற வறட்சியான நிலங்களைக் கொண்டது என்பது நமக்குத் தெரியும். அப்படியானால் அக்சாள் தன் தகப்பனிடம் ‘அப்பா எனக்கு நீங்கள் தந்திருப்பது வறண்ட நிலம், விளை நிலம் அல்ல, அங்கே நீர்வளம் இல்லை, அதனால் எனக்கு நல்ல நீர்ப்பாய்ச்சலான நிலத்தைத் தாரும்’ என்கிறாள்.
எத்தனை முறை நாம் வறண்ட நிலமாய் நிற்பது போன்ற உணர்வு நமக்குள் வருகிறது. எத்தனைமுறை நாம் நம் பரம தகப்பனிடமிருந்து வரும் வற்றாத நீரூற்றுக்காக ஏங்கியிருக்கிறோம். அக்சாள் ‘அப்பா எனக்கு நீரூற்றைத் தாரும்’ என்றதைப் போல நமக்கும் இன்று நீரூற்று அவசியம் அல்லவா!
கிணற்றண்டை வந்த சமாரிய ஸ்திரியிடம் நம்முடைய கர்த்தராகிய இயேசுவானவர், நான் கொடுக்கும் தண்ணிரைக் குடிப்பவனுக்குத் தாகமிராது என்றார். சமாரிய ஸ்திரி மாத்திரம் அல்ல, நாமெல்லாரும் அந்த ஜீவத்தண்ணீருக்காகத் தானே ஏங்கியிருக்கிறோம். அப்பா எனக்கு நீரூற்றைத் தாரும் என்று தான் என் உள்ளமும் ஏங்கி நிற்கிறது.
காலேபின் மகள் அக்சாளுக்கு ஒரு கோடி அடித்தது போல அவள் தகப்பன் அவளுக்கு மேற்ப்புறத்திலும் கீழ்ப்புறத்திலும் நீர்ப்பாய்ச்சலான நிலங்களைக் கொடுத்தான்.
என்ன அற்புதம்! நீர்ப்பாய்ச்சலான நிலத்தை கேட்ட மகளுக்கு, தாராளமாக வாரி வழங்கினான் காலேப்.
ராஜாவின் மலர்கள் எழுத ஆரம்பித்தபோது, எனக்கு அதிக பயமாக இருந்தது. ஒவ்வொரு நாளும் எப்படி எழுதப்போகிறோம், எப்படி நேரத்தைக் கொடுப்பொம்? எப்படி டைப் பண்ணுவோம்? வேதத்தை படித்து ஆராய எப்படி நேரம் ஒதுக்குவோம் என்றெல்லாம் பயந்தேன். ஆனால் எழுத ஆரம்பித்த போது, என்னுடைய வறண்ட உள்ளமும், உலர்ந்த வார்த்தைகளும் என்னுடைய பரம பிதாவின் நீரூற்றிலிருந்து தேவையான அளவுக்கு நீர்ப்பாய்ச்சலை பெற்றுக் கொள்ளுவதை உணர்ந்தேன்.
தேவனுடைய பிள்ளைகளே, நாம் நம்முடைய பரம் பிதாவண்டை வந்து அப்பா எனக்கு நீரூற்றைத் தாரும் என்று ஜெபிப்போம். நம்முடைய பரம பிதாவானவர் , உலகத் தகப்பனாகிய காலேபைப் போல நமக்கு மேற்புறத்திலும், கீழ்ப்புறத்திலும் வற்றாத ஜீவ ஊற்றைக் கொடுப்பார்.
உங்கள் சகோதரி,
பிரேமா சுந்தர் ராஜ்
