2 சாமுவேல் 12:24 பின்பு தாவீது தன் மனைவியாகிய பத்சேபாளுக்கு ஆறுதல் சொல்லி…..

நான் சில நாட்களில் இந்த தியானத்தை எழுத அதிகமாய் ஆசைப்படுவதுண்டு. அப்படிப்பட்ட நாட்களில் ஒன்றுதான் இது.  தாவீதின் வாழ்க்கையில் பாவத்தினால் ஏற்பட்ட புயல் ஓய்ந்து, ஒரு திருப்புமுனை ஏற்பட்ட நேரம் இது. இந்த வேதாகம தியானத்தை படிக்கும் ஒவ்வொரு ஆணுக்கும், பெண்களின் இருதயத்தில் ஏற்படும் ஒரு பெரிய ஏக்கத்தை வெளிப்படுத்தும் வேதப் பகுதி இது!

தாவீதின் வாழ்க்கையை நாம் இதுவரை பார்த்ததின் மிகச் சுருக்கமான நினைவூட்டல் இது!  தாவீதின் சரித்திரத்தில் பெண்களை அவன் சரியாக நடத்தவில்லை என்றுதான் நினைக்கிறேன்.  அவன் பெண்களை தன்னுடைய அரசியல் நோக்கத்துக்காகவோ, அல்லது இச்சைக்காகவோ தான் உபயோகப்படுத்தினான். சவுல் தன்னுடைய மகளாகிய மீகாளை அவனுக்கு திருமணம் செய்து கொடுத்தது அரசியல் என்றாலும், அவன் அதை எதிர்க்கவில்லை. ஆனால் அவன் சவுலின் வீட்டிலிருந்து தப்பித்து ஓடியபின் மீகாளைப் பற்றி அவன் நினைக்கவேயில்லை. அவன் பணக்கார விதவையான அபிகாயிலைத் திருமணம் செய்கிறான். அவளோடு நிறுத்தினானா? இல்லை 1 சாமுவேல் 25: 43 ல் யெஸ்ரயேல் ஊராளாகிய அகினோவாமையும் அவன் திருமணம் செய்தான் என்று பார்கிறோம்.

மறக்கப்பட்ட மீகாளோடு இந்த இரண்டு மனைவிமார் அவனுக்கு பற்றவில்லை. 2 சாமுவேல் 3: 2 – 5 ல் அவன் மூன்று, நான்கு, ஐந்து, ஆறு என்று, மாக்காள், ஆகீத், அபித்தால், எக்லாள் என்பவர்களையும் மணந்தான். இவர்கள் எல்லோர் மூலமும் அவனுக்கு பிள்ளைகள் இருந்தார்கள்.

கடைசியாக குளித்துக்கொண்டிருந்த அழகி பத்சேபாளைத் தன் வீட்டின் உப்பரிகையிலிருந்து பார்த்து அவள் திருமணம் ஆனவள் என்றுத் தெரிந்தும் அவளை அழைத்து வரச் சொல்லி அவளை அடைந்தான். பின்னர் அவளுடைய கணவனும், நியாயமான உண்மையான தன்னுடைய சேனையின் வீரனுமான உரியாவை கொலையும் செய்தான்.

உங்களுக்கு நான் சொல்ல வருவது புரியும் என்று நினைக்கிறேன். அவன் திருமணம் செய்த பெண்களை அவன் மதிக்கவேயில்லை! மதித்திருந்தால்  அடுத்த பெண்ணை அந்த வீட்டுக்குள் கொண்டு வந்திருக்க மாட்டான். திருமணமான பெண்ணின் கணவனையும் மதிக்கவில்லை! ராஜா என்கிற வெறி அவன் தலைக்கு ஏறிவிட்டது!

ஆனால் 2 சாமுவேல் 12 ல் நாத்தான் அவனிடம் வந்து அவனுடைய நடத்தையைப் பற்றி கர்த்தர் என்ன நினைக்கிறார் என்று உணர்த்தியபின்னர், அவன் வாழ்க்கையில் ஒரு பெரிய மாறுதல் ஏற்பட்டது. என்ன மாறுதல்? முதன் முறையாக அவன் தான் மற்றவர்களைத் துக்கப்படுத்தியதை உணர்ந்தான். அவனுடைய இவ்வளவு கேவலமான நடத்தைக்கு பின்னும் தேவனாகிய கர்த்தர் அவனை எப்படி நடத்தினார் என்பதையும் உணர்ந்தான்.

இன்றைய வேதாகமப்பகுதி தாவீது தன்னுடைய மனைவியான பத்சேபாளை ஆறுதல் படுத்தினான் என்று பார்க்கிறோம். எபிரேய மொழியில் ஆறுதல் என்ற வார்த்தைக்கு‘ வருத்தப்படுதல்’ என்ற அர்த்தமும் உண்டு.

தாவீது பத்சேபாளை முதல் முதல் பார்த்தபோது இச்சையினால் அவளை ஒரு பொருளைப்போல பார்த்து அடைய ஆசைப்பட்டான். ஆனால் இப்பொழுது அவனுடைய நடத்தைக்காக வருத்தப்பட்டு அவளுக்கு ஆறுதல் சொல்கிறான்! அவளை ஒரு பொருளைப்போல நடத்தியதற்காக வருந்துகிறான்.

கர்த்தர் என் மேய்ப்பராயிருக்கிறார் நான் தாழ்ச்சியடையேன் என்று தேவனோடு உறவாடிக்கொண்டிருந்து இளம் தாவீது கர்த்தருடைய இருதயத்திற்கேற்ற மனிதன் என்ற பெயர் வாங்கியவன். அவருடைய ஆறுதலை அவன் நன்கு அறிந்திருந்தான். அவருடைய ஆறுதளிக்கும் கரம் அவனை நடத்தி இஸ்ரவேலின் தேவனாகி உயர்த்தியதும் அவனுக்குத் தெரியும்!

இன்று அவன் தேவனிடம் பெற்ற ஆறுதலைத் தன்னால் உபயோகப்படுத்தப்பட்டு, வேதனையை அனுபவித்துக் கொண்டிருக்கும் பத்சேபாளுக்குக் கொடுக்கிறான். இதுவரை உரியாவின் மனைவி என்று அழைக்கப்பட்டவள்  இங்கு  தாவீதின் மனைவி என்று அழைக்கப்படுவதைப் பார்க்கிறோம். அவள் இனி இன்னொருவனின் மனைவி அல்ல! தன்னுடைய மனைவிக்குக் கொடுக்கப்பட வேண்டிய மரியாதையை அவன் கொடுக்கிறான்.

ஒவ்வொரு பெண்ணும் தன் வாழ்க்கையில் எதிர்பார்ப்பது இதுதான்! பெண்ணுக்குரிய மரியாதை! அவள் ஒரு பொருள் இல்லை! இன்று ஒருவேளை உங்கள் வீட்டில் இருக்கும் பெண்ணுக்கு அவளுக்குரிய மரியாதை கொடுக்கப்படாமல் இருக்குமானால் இந்த வேத வார்த்தைகளின் வெளிச்சத்தில் சற்று சிந்தித்து பாருங்கள்!

தாவீது மனம் மாறிய போது பெண்களை மனந்திருந்திய ஆறுதலோடு, மரியாதையோடு நடத்த ஆரம்பித்தான்!  நீங்கள் எப்படி?

உங்கள் சகோதரி

பிரேமா சுந்தர் ராஜ்

2 சாமுவேல் 12: 14  உனக்குப் பிறந்த பிள்ளை நிச்சயமாய்ச் சாகும்.

நாம் என்றைக்காவது கடவுளிடம் நம்முடைய வேதனை, கண்ணீர், மனக்குளைச்சல் இவற்றைப்பற்றி நேரிடையாக பேச முடியும் என்று நினைக்கிறீர்களா? முடியாது என்று நினைத்தால் எரேமியா தீர்க்கதரிசியின் வார்த்தைகளைப் பாருங்கள்!

கர்த்தாவே உம்மோடே நான் வழக்காடப்போனால் தேவரீர் நீதியுள்ளவராமே, ஆகிலும் உம்முடைய நியாங்களைக் குறித்து உம்மோடே நான் பேசும்படி வேண்டுகிறேன். ஆகாதவர்களின் வழி வாய்க்கிறதென்ன? துரோகஞ்செய்துவருகிற அனைவரும் சுகித்திருக்கிறதென்ன? (எரே12:1)

இந்த மனிதனின் துணிச்சல் எனக்கு மிகவும் பிடிக்கும்! எனக்கு அந்தத் துணிச்சல் ஒரு துளி கிடைத்தால் எரேமியா கேட்ட கேள்விக்கு மேல் ஏன் குற்றமற்றவர் பழியை சுமக்கிறார்கள் என்பதையும் சேர்த்து விடுவேன்.

தாவீது பத்சேபாள் என்ற இருவரின் பாவத்தால் ஒரு குற்றமற்ற குழந்தை இறந்து போயிற்று. அந்தக் குழந்தையைக் கர்த்தர் அடித்தார் அந்த வேதனையை அது அனுபவித்தது என்ற உண்மையை மறைக்க முடியாது. குழந்தையை பெற்று வளர்த்த நம்மாலும் இதை ஏற்றுக்கொள்ள கஷ்டமாகத்தானே இருக்கிறது!

இந்தக் குழந்தையின் வேதனை யாருடைய கீழ்ப்படியாமையால் வந்தது? பல நேரங்களில் அப்பாவிகள்தான் யாரோ செய்த பாவத்தின் தண்டனையை அனுபவிக்கிறார்கள் என்பது கசப்பான உண்மை!

ஆனால் சிறிது நேரம் தாவீதின் வாழ்க்கையைப் படித்தபோது தேவனுடைய நியாயத்தீர்ப்பு  தவறாகாது என்றுதான் புரிந்தது. ஒருவேளை அந்தக்குழந்தை உயிருடன் இருந்திருந்தால், அந்த அரண்மனையில் அந்தக் குழந்தை எப்படி இருந்திருக்கும்? தாவீதின் அரண்மனையில் வாழ்ந்தவர்கள் அதை எப்படி நடத்தியிருப்பார்கள். நாத்தான் தீர்க்கதரிசி தாவீதின் பாவத்தின் பலனாக நடக்கும் என்று சொல்லிய காரியங்கள் நிறைவேறியபோது அந்தக் குழந்தை அந்த அரண்மனையில் இருந்திருந்தால் என்ன நடந்திருக்கும்?  அந்தக் குழந்தை அங்கு நிம்மதியாகவே இருந்திருக்க முடியாது!

பத்சேபாளின் குழந்தை மரித்ததால் அது குற்றவாளியாகத் தீர்க்கப்படவில்லை! நம்முடைய கண்களுக்கு அநியாயமாய்த் தோன்றினாலும் பரலோக தேவனின் கண்களுக்கு அதில் ஒரு நியாயம் தென்பட்டது. உரியாவின் மனைவியாகிய பத்சேபாளுக்கு தாவீதின் மூலம் பிறந்த பிள்ளை என்ற அவச்சொல்லை வாழ்நாள் முழுதும் ஏற்று அவமானத்தில் கூனி நிற்க வேண்டாம் என்று கர்த்தர் சீக்கிரம் எடுத்துக்கொண்டரோ என்னவோ?

இன்று நாம் எரேமியாவைப் போன்ற கேள்வியோடு வாழ்ந்து கொண்டிருக்கலாம்! கர்த்தர் எரேமியவைப் பார்த்து கோபப்படவில்லை. ஏனெனில் கர்த்தர் கிரியை செய்வது இன்று நம் கண்களில் புலப்படாமல் இருக்கலாம் ஆனால் ஒருநாள் அதின் முழு அர்த்தமும் விளங்கும்!  இன்று அவருடைய பிள்ளைகள் அனுபவிக்கும் எல்லாத் துன்பங்களும் அவர்களை கர்த்தரிடம் நெருங்கச் செய்யத்தான். இன்று நமக்கு அநீதியாய்க் காணப்படும் காரியம் பரலோக தேவன் பார்க்கும் கோணத்தில் வானவில்லாய்த் தோன்றலாம் அல்லவா?

நம்முடைய கண்களில் கண்ணீர் இல்லாவிடில் நம்முடைய ஆத்துமாவில் வானவில் எப்படி ஏற்படும்? சிந்தியுங்கள்! ஜெபியுங்கள்!

உங்கள் சகோதரி

பிரேமா சுந்தர் ராஜ்

 2 சாமுவேல் 12: 16,18  அப்பொழுது தாவீது அந்தப் பிள்ளைக்காகத் தேவனிடத்தில் பிரார்த்தனைப்பண்ணி, உபவாசித்து, உள்ளே போய் இராமுழுதும் தரையிலே கிடந்தான்.

ஏழாம்நாளில் பிள்ளை செத்துப்போயிற்று.

கேட்கப்படாத ஜெபம் உங்கள் வாழ்க்கையில் உண்டா? எனக்கு உண்டு!

1977 ல் என்னுடைய அம்மா  நோய்வாய்ப்பட்டு படுத்திருக்கும்போது நானும் தாவீதைப்போலத்தான் அழுது, உபவாசம் பண்ணி, தரையில் விழுந்து கிடந்து ஜெபித்தேன். அப்பொழுது அம்மாவிற்க்கு 42வயதுதான். கர்த்தர் என்னுடைய ஜெபத்தை நிச்சயம் கேட்பார் என்று வாலிப பிராயத்தில் இருந்த நான் விசுவாசத்தோடு இருந்தேன்.அந்த நாட்களில் கர்த்தரோடு அதிகமாக நெருங்கி இருந்த நான் பலருடைய தேவைகளுக்காக ஜெபித்திருக்கிறேன், பதிலும் பெற்றிருக்கிறேன்.  ஆனால் நான் அதிகமாக கெஞ்சிய ஒரே காரியம் அம்மாவுக்காகத்தான்,  அந்த என் ஜெபம் கேட்கப்படவேவில்லை!

கர்த்தர் நம்முடைய ஜெபத்துக்கு ஆம், இல்லை, காத்திரு என்று மூன்று விதமாக பதில் அளிப்பார் என்று நமக்குத் தெரியும். ஆனால் நம்முடைய எல்லா ஜெபத்துக்கும் ஆம் என்ற பதில் வர  வேண்டும் என்று நம் எல்லோருக்கும் ஆசை அல்லவா? நாம் விரும்பிய அல்லது எதிர்பார்த்த பதிலைத் தேவன் கொடுக்க வேண்டும் என்பதே நாம் ஜெபிப்பதின் நோக்கம்! கர்த்தர் இல்லை என பதில் கொடுத்தார் நமக்கு ஏற்றுக்கொள்ள எவ்வளவு கடினமாயிருக்கிறது!  காத்திரு என்றால் காத்திருக்க பொறுமை இல்லை!

நாத்தான் உன்னுடைய பிள்ளை சாகும் என்று சொல்லிய பின்பும் தாவீது அந்தப்பிள்ளைக்காக உபவாசித்து ஜெபிப்பதைப் பார்க்கிறோம்.  தாவீது மட்டும் அல்ல! பத்சேபாளும் ஜெபித்துக் கொண்டிருந்திருப்பாள் என்று நிச்சயமாக நம்புகிறேன். அவளது பிள்ளை சாகும் என்ற தீர்ப்பு அவள் உள்ளத்தை சுக்கு நூறாக்கியிருக்கும். ஆனால் தாவீதும் பத்சேபாளும் விரும்பிய விதமாக இந்த ஜெபத்துக்கு பதில் கிடைக்கவில்லை.

நம்முடைய ஜெபத்துக்கு பதில் கிடைக்காதபோது நான் சரியானதைத்தானே கேட்டேன். நான் ஒன்றும் தவறாகக் கேட்கவில்லையே? உம்மால் முடியும் என்று விசுவாசித்ததால்தானேக் கேட்டேன் என்றெல்லாம் என்னைப்போல நீங்களும் புலம்பியிருக்கலாம்! ஆனால் நம்முடைய தேவனாகியக் கர்த்தர் நம்முடைய தேவைகளைப் பரலோகத்தின் கோணத்திலிருந்து பார்க்கிறார் என்பது அப்பொழுது நமக்குப் புரியாத ஒன்று.

நான் என்னுடைய வாழ்நாட்கள் முவதும் அவரையே நேசிக்கவும், அவரையே சார்ந்து வாழவும் எனக்கானத் திட்டங்களை வகுக்கிறார். இன்று எனக்கு அவர் என்னைக் கைவிட்டு விட்டதுபோலவும், என் ஜெபத்துக்கு செவி சாய்க்காதது போலவும் தோன்றும் ஒரு காரியம் நாளை என்னுடைய பரலோக வாழ்க்கைக்கு அடித்தளமாக அமையலாம்!

இன்று உன் ஜெபத்துக்கு பதில் வராமல் இருக்கிறதா? கலங்காதே? அன்பே உருவான உன் தேவன் அமைதியாய் இருப்பதுபோலத் தோன்றினாலும் அவர் உனக்கு நன்மையானதை செய்யும்படி கிரியை செய்து கொண்டிருக்கிறார்! அதைப்புரிந்து கொள்ளும் நாளிலே உன் உள்ளம் அவரை ஸ்தோத்தரிக்கும்!

உங்கள் சகோதரி

பிரேமா சுந்தர் ராஜ்

2 சாமுவேல் 12:14 ஆனாலும்  இந்தக் காரியத்தினாலே கர்த்தருடைய சத்துருக்கள் தூஷிக்க நீ காரணமாயிருந்தபடியினாலே …..

நம்மை வெளிச்சத்துக்கு கொண்டு வரும் வேத வார்த்தைகளில் ஒன்றுதான் இன்றைய வேதாகமப் பகுதி நினைக்கிறேன். தேவனாகிய கர்த்தர் தாவீதும் பத்சேபாளும் செய்த பாவத்தின் எதிர்விளைவைப் பற்றி பேசியது நம் ஒவ்வொருவருக்கும் பொருந்தும்.

தாவீது பத்சேபாளுடன் செய்த பாவத்தை அவனுக்கு உணர்த்திய நாத்தான், அந்தக் காரியம் கர்த்தருடைய சத்துருக்கள் அவரை தூஷிக்க காரணமாகி விட்டதை உணர்த்துகிறான்.

தேவனால் தெரிந்து கொள்ளப்பட்ட இஸ்ரவேலின் ராஜாவாகிய தாவீது பாவம் செய்தபோது தேவனாகிய கர்த்தருடைய நாமம் தூஷிக்கப்பட்டது என்று கர்த்தர் கூறுகிறார். நல்லதொரு தோட்டத்தில் தூவப்பட்ட விதைகள் போல தேவ தூஷணம் முளைக்கும்!

நாம் தேவனுடைய நாமத்தை மகிமைப்படுத்தாமல் செய்யும் ஒவ்வொரு காரியமும் அவருடைய நாமத்தை தூஷணப்படுத்தும் அல்லவா? சற்று யோசித்துப் பார்ப்போம்!  நம்முடைய அலுவலகத்தில், உறவினர் மத்தியில், குடும்பத்தில், சமுதாயத்தில் உள்ளவர்கள் நாம் தவறு செய்யும்போது என்ன நினைப்பார்கள்? நாம் கிறிஸ்தவர் என்று சொல்லும்போது கிறிஸ்துவின் நாமம் அல்லவா அவதூறுப்படும்!

ஒரு பெர்சியக் கதையை வாசித்திருக்கிறேன்!

ஒரு வழிப்போக்கன் வழியில் ஒரு அழகான வர்ணத்தில் கிடந்த ஒரு மண் பாண்டத்தின் துண்டை கையில் எடுத்தாராம். அது அழகாய் மட்டும் அல்ல ஒரு நறுமணம் வீசியதாக இருந்ததாம். அதை ஏதோ ஒரு விலையேறப்பெற்ற கல் என்று நினைத்து அதினிடம் நீ யாரோ என்று கேட்டாராம்!

நீ விலைமதிப்பெற்றவியாபாரப் பொருளோ? நீ கிடைக்காத ஒரு விசேஷக் கல்லோ என்றார்?

அதற்கு அந்தப் பாண்டம் நான் ஒரு சாதாரண மண்தான் என்றதாம்!

பின்னும் அவர் அப்படியானால் உனக்கு இந்த நறுமணம் எப்படி கிடைத்தது என்றார்!

அதற்கு அது என் நண்பனே உனக்கு என் இரகசியத்தை சொல்லிவிடுகிறேன்! நான் ரோஜா மலரோடு வாழ்ந்து கொண்டிருந்தேன். தினமும் வாசனையுள்ள மலர்களைத் தாங்கிய ஒரு ஜாடிதான் நான். அந்த மலர்களிடமிருந்து  கிடைத்தது தான் இந்த மணம் என்றதாம்!

இதைத்தான் நம்முடைய மிகப் பழமையானத் தமிழ் மொழியில், பூவோடு சேந்த நாரும் மணக்கும் என்று பழ மொழியாக சொல்லுவோம்!

நண்பர்களே!  சாரோனின் ரோஜாவும், பள்ளத்தாக்கின் லீலியுமானவர்  நமக்குள் வாசம் செய்வாரானால் நாமும் நம்முடைய நற்கிரியையால் அவர் நாமம் மகிமைப்பட நற்கந்தம் வீசுவோம்!  நாம் ஒவ்வொருநாளும் அவருடைய பாதத்தில் அமர்ந்து அவருடைய சத்தியத்தின் படி வாழும்போது வெறும் களிமண்ணான நாம் நறுமணம் வீசும் விசேஷக்கல் ஆக முடியும்!

உங்கள் வாழ்க்கையின் மூலமாக கர்த்தருடைய நாமம் தூஷிக்கப்பட வேண்டாம்! மாறாக நீங்கள் கர்த்தருடைய மகிமையை நற்கந்தமாக வீசும் ஒரு சாட்சியாக வாழுங்கள்!

ராஜாவின்மலர்த் தோட்டம் உங்களை சாரோனின் ரோஜாவகிய கர்த்தரிடம் கிட்டி சேர உதவும் தோட்டம் என்பதை உணர்வீர்களானால்  உங்களுடைய நண்பர்களுக்கும் இதைப் பற்றி பகருங்கள்!

உங்கள் சகோதரி

பிரேமா சுந்தர் ராஜ்