2 சாமுவேல் 14: 5 -8 ராஜா  அவளைப் பார்த்து: உனக்கு என்ன வேண்டும் என்றதற்கு அவள்: நான் விதவையானவள். என் புருஷன் சென்று போனான். உமது அடியாளுக்கு இரண்டு குமாரர் இருந்தார்கள். அவர்கள் இருவரும் வெளியிலே சண்டைபண்ணி, அவர்களை விலக்க ஒருவரும் இல்லாதபடியினால், ஒருவன் மற்றவனை அடித்துக் கொன்று போட்டான். வம்சத்தார் எல்லாரும் உம்முடைய அடியாளுக்கு விரோதமாய் எழும்பி, தன் சகோதரனைக் கொன்றுபோட்டவனை ஒப்பி, அவன் கொன்ற அவன் சகோதரனுடைய பிராணனுக்காக நாங்கள் அவனைக் கொன்றுபோடுவோம். சுதந்தரவாளனாயினும் அவனையும் அழித்துப்போடுவோம் என்கிறார்கள்.இப்படி என் புருஷனுக்குப் பேரும் நீதியும் பூமியின்மேல் வைக்காதபடிக்கு எனக்கு இன்னும் மீதியாயிருக்கிற பொறியையும் அவித்துப்போட மனதாயிருக்கிறார்கள் என்றாள். ராஜா அந்த ஸ்திரீயைப் பார்த்து: நீ உன் வீட்டுக்குப்போ. உன் காரியத்தைக் குறித்து உத்தரவு கொடுப்பேன் என்றான்.

இன்றைய வேதாகமப் பகுதியில் நாம் பார்க்கும் தெக்கோவாவிலிருக்கிற புத்தியுள்ள ஸ்திரீ, விதவையின் கோலம் பூண்டு ராஜாவிடம் ஒரு வேண்டுகோளை வைக்கிறாள். ராஜாவே என்னை ரட்சியும் என்ற நேரடி வேண்டுகோள் அது!

இந்தப் பெண்ணுடைய வேண்டுகோளைக் கேட்ட தாவீதின் உள்ளம் உருகிற்று. தன்னுடைய குமாரரில் ஒருவன் மற்றொருவனைக் கொன்றதை அவள் துயரத்தோடும், இரக்கத்தோடும் விளக்குகிறாள்.  இழந்த குமாரனுக்கான துயர் அவள் வார்த்தைகளில் தொனித்தது. ஆனாலும் விதைவையாகக் காணப்பட்ட அவள் குரலில் உயிரோடிருக்கும் குமாரன்மேல் இரக்கம் தொனித்தது.

இதைக்கேட்ட தாவீதுக்கு தன்னுடைய குமாரனாகிய உயிர் இழந்த அம்னோனையும், உயிரோடிருக்கும் அப்சலோமையும்தான் நினைவு படுத்திற்று. ஒருவேளை தான் பாவம் செய்து படுகுழியில் விழுந்தபோது தன்மேல் கோபம் கொண்டு தன்னை அழித்து விடாமல் இரக்கம் காட்டிய தன்னுடைய பரமபிதாவையும் கூட நினைவுகூர்ந்திருப்பான்.

ஆனாலும் ஆண்டவரே நீர் மனவுருக்கமும், இரக்கமும், நீடிய பொறுமையும், பூரண கிருபையும், சத்தியமுமுள்ள தேவன் ( சங்:86:15)

என்று கூறியது நம்முடைய தாவீதுதானே!  கர்த்தருடைய இரக்கத்தையும், நீடிய பொறுமையையும் அறிந்திருந்தான்.

இந்த இடத்தில் இரண்டு இரக்கமுள்ள இருதயங்கள் ஒன்று சேர்ந்தன! ஒன்று விதவையின் கோலத்தில் வந்த புத்தியுள்ள ஸ்திரீ, மற்றொன்று குடும்பத்தில் ஒரு குமாரன் அடுத்தவனைக் கொன்றதால் குடும்பத்தில் பல பிரச்சனைகளை சந்தித்து மனுடைந்து இருந்த தாவீது  ராஜா.

தெக்கோவாவிலிருந்து வந்த புத்தியுள்ள ஸ்திரீ தன்னுடைய ஞானத்தாலும், குரலாலும், வார்த்தைகளாலும் மட்டுமல்ல உயிரோடு இருக்கும் குமாரனுக்காக பரிதபிக்கும் இரக்கமுள்ள ஒரு விதவையாகவும் தாவீதிடம் பேசி அவனுக்குள் புதைந்து இருந்த இரக்கத்தை தட்டி எழுப்புகிறாள்.

என்னைப்பொறுத்தவரை இந்த தெக்கோவாவின் புத்தியுள்ள ஸ்திரீ எத்தனையோ முறைகளைக் கையாண்டு தாவீதிடம் அணுகியிருக்கலாம். ஆனால் அவள் ஒரு இரக்கமுள்ள, இளகிய மனமுள்ள ஒரு தாயாக தாவீதை அணுகி, அதே இரக்கத்தையும் இளகிய மனதையும் கொண்டத் தகப்பனாகிய தாவீதின் மனதைத் தட்டுகிறாள்!

கர்த்தராகிய இயேசு இவ்விதமாக நாயீன் என்ற ஊரில் உள்ள ஒரு விதவையை சந்தித்து, அவள் மேல் மனதுருகி,  அவளுடைய இறந்து போன ஒரே குமாரனை உயிரோடு எழுப்பி அவள் மேல் இரக்கம் காட்டினார் என்று நாம் வேதத்தில் லூக்கா 7 ல் வாசிக்கிறோம்.

என்னுடைய வாழ்க்கையில் கூட நான் பல நேரங்களில் சற்று இரக்கத்தைக் காட்டியிருந்தால் எவ்வளவோ காயங்கள் குணமாகியிருக்குமோ என்று நினைப்பேன்! தேவனாகிய கர்த்தர் நம்மேல் மனதுருகும் தேவனாயிருப்பதால் அவருடைய பிள்ளைகளான நாமும் மனதுருக்கமும், இரக்கமும் உள்ளவர்களாய் வாழ வேண்டும்.

கர்த்தரிடம் இரக்கம் பெற்ற நாம் நிச்சயமாக இரக்கம் காட்ட வேண்டும்!

கர்த்தர் தாமே தம்முடைய வார்த்தைகளின் மூலம் நம்மை ஆசீர்வதித்து அவருடைய குணமாகிய இரக்கத்தை நாம் மற்றவருக்கு காட்ட நமக்கு உதவுவாராக!

உங்கள் சகோதரி

பிரேமா சுந்தர் ராஜ்

2 சாமுவேல் 14: 1- 4  ராஜாவின் இருதயம் அப்சலோமின்மேல் இன்னும் தாங்கலாயிருக்கிறதைச் செருயாவின் குமாரன் யோவாப் கண்டு, அவன் தெக்கோவாவிலிருக்கிற புத்தியுள்ள ஒரு ஸ்திரீயை அழைத்து…நீ துக்க வஸ்திரங்கள் உடுத்திக்கொண்டு…. ராஜாவினிடத்தில் போய் அவரை நோக்கி இன்ன இன்ன பிரகாரமாய்  சொல்….. அப்படியே ..அந்த ஸ்திரீ ராஜாவோடே பேசப்போய் தரையிலே முகங்குப்புற விழுந்து வணங்கி: ராஜாவே ரட்சியும் என்றாள்.

இன்றைய வேதாகமப்பகுதியில் நாம் பார்க்கும் இந்தப்பெண்ணை தாவீதுடைய சேனைத்தலைவனும், நெருங்கிய நண்பனுமாகிய , யோவாப் தெக்கோவாவிலிருக்கிற புத்தியுள்ள ஒரு ஸ்திரீ என்று அழைப்பதைப் பார்க்கிறோம். அவள் தன்னுடைய சொற்களாலும் செயல்களாலும் புத்தியுள்ள ஸ்திரீ என்று அனைவருக்கும் விளங்கினாள். அவளைக்கொண்டு தாவீதுக்கும் அவனுடைய குமாரனாகிய அப்சலோமுக்கும் உள்ள இடைவெளியை நீக்க யோவாப் முடிவு செய்கிறான்.

அவளிடம் யோவாப் ஒரு அழகிய சித்தரிக்கப்பட்ட கதையை தாவீதுக்கு சொல்லும்படி அனுப்புகிறான். அந்தப்பெண் தாவீதிடம் கொண்டுவந்த நடிப்போடு கூடிய கதையைப் படிக்கும்போது அதே அரண்மனைக்குள் தாவீதிடம் பணக்காரன் ஒருவன் ஒரு ஏழையின் ஆட்டுக்குட்டியை பிடித்து விருந்து சமைத்த கதையோடு வந்தானே நாத்தான் தீர்க்கதரிசி அந்த சம்பவம் தான் நினைவுக்கு வந்தது.

உங்களுக்கு இன்னும் ஞாபகம் இருக்குமானால், பத்சேபாளின் கணவனாகிய உரியாவை யுத்தத்தில் தாவீதுக்காக கொலை செய்தவனும் இதே சேனைத்தலைவன் யோவாப் தான்! தாவீதுடைய அசிங்கமான செயலை முடித்துக் கொடுத்தவன் இவன் தான்! இரத்தக்கரை படிந்த கைகளையுடையவன்!

இப்பொழுது பல வருடங்கள் கழிந்து விட்டன! தாவீதுடைய வாழ்க்கை தலைகீழாக மாறிவிட்டது! அரண்மனையின் நான்கு சுவருக்குள் பலவிதமான பிரச்சனைகள்! அதைப் பார்த்த  யோவாப் ஏதாவது செய்து தாவீதையும் அப்சலோமையும் சேர்த்து வைக்க முயலுகிறான். நாத்தான் உபயோகப்படுத்திய உவமை தாவீதிடம் எப்படி வேலை செய்தது என்று நன்கு அறிந்த அவன் இன்னொரு உவமையை உருவாக்குகிறான். இந்தமுறை ஒரு புத்தியுள்ள ஸ்திரீயினுடைய புத்தியுள்ள வார்த்தைகள் அவனுக்கு ஆயுதமாக வந்தன!

இந்த ஸ்திரீ ராஜாவிடம் வந்து, தரையிலே முகங்குப்புற விழுந்து வணங்கி ராஜாவே ரட்சியும் என்று நேரிடையாக பேசியதைப் பாருங்கள்! அவள் தன்னுடைய இனிய வார்த்தைகளால் தாவீதை சிகரத்தில் கொண்டுபோக முயற்சி செய்யவில்லை.  அதற்கு பதிலாக சாதாரணமாகத் தன் குரலையும் வார்த்தைகளையும் மட்டும் உபயோகப்படுத்தி ராஜாவுக்கு செய்தியைக் கொடுக்கிறாள். இது என்னை அதிகமாக சிந்திக்க வைத்தது! விசேஷமாக கர்த்தர் நமக்குக் கொடுத்திருக்கும் பேசும் திறன் என்ற பரிசைக்குறித்து சிந்திக்க ஆரம்பித்தேன்!

ஒரு சாதாரண பேச்சாக இருந்தாலும் சரி, அல்லது ஒரு கவிதையானாலும் சரி, அல்லது சுவாரஸ்யமான கருத்தை சொல்லும்  கதைகளானாலும் சரி, நாம் அவற்றை சொல்லும் விதத்தில் திறமை உண்டு! வேதத்தைக் கற்றுக்கொடுக்கும் ஆசிரியரகவும், போதகராகவும், எழுத்தின் மூலம் பலருடைய உள்ளத்தை தொடும் எழுத்தாளராகவும், பாடல்களை எழுதுபவராகவும்  இருக்கும் திறன் நம்மில் பலருக்கு உண்டு அல்லவா? நீங்கள் எழுதியவை எனக்கே எழுதியது போல இருந்தது என்று என்னிடம் யாராவது சொல்லும்போது அதில் வரும் மகிழ்சியே தனி!

நம்முடைய ஆலயங்களில் நாம் பாடும் சில பாடல்களின் வரிகள் நம்மை உணர்ச்சிவசப் படுத்துவதில்லையா? எனக்கு மிகவும் பிடித்த பின் வரும்

எந்தன் ஜீவன் இயேசுவே,  சொந்தமாக ஆளுமே,  எந்தன் காலம் நேரமும், நீர் கையாடியருளும். (Take my life and let it be consecrated Lord to Thee)

என்ற பாடலை எழுதிய ப்ரான்சஸ் ஹாவேர்கல் அம்மையார் மிகச் சிறந்த குரல் வளமுள்ளவர். தன்னுடைய குரலால் அவர் எழுதின கவிதைகளை உலகத்துக்கு கொடுத்து வந்தார். பின்னர் பல கவிதைகள் பாடல்களாயின!

அவருடைய குரலை கேட்க எல்லோரும் ஆவலாய் இருந்தனர். எல்லா இடங்களிலும் அவரை அழைத்து சிறப்பித்தனர். ஆனால் அவர் ஒருநாள் தன்னுடைய வாழ்வில் கர்த்தருக்கு அர்ப்பணிக்காத இன்னும் ஒன்று இருப்பதாக உணர்ந்தார். அன்று தன்னுடைய குரலை தேவனுக்கு அர்ப்பணித்து பாடிய வரிகள் தான் இவை,

எந்தன் நாவு இன்பமாய், உம்மைப்பாடவும்  என் வாய் , மீட்பின் செய்தி கூறவும், ஏதுவாக்கியருளும்.( Take myvoice and let me sing, always only for my king)

இன்று நீ கர்த்தருக்காக என்ன செய்யப்போகிறாய்? எதை அர்ப்பணிக்கப்போகிறாய்? இன்று வேதத்தைப் போதிக்கும் குரல் உன்னிடம் உண்டா? கிறிஸ்துவின் சுவிசேஷத்தை பிரசங்கிக்கும் குரல் உண்டா? ஆறுதலாக, தேறுதலாக பேசி நொறுங்கிய உள்ளங்களைத் தேற்ற வைக்கும் குரல் உண்டா?

ந்ம்முடைய வார்த்தைகள் மூலமாகவும், குரல் மூலமாகவும், எழுத்து மூலமாகவும் கர்த்தருடைய நாமம் மகிமைப்பட ஜெபிப்போம்.

உங்கள் சகோதரி

பிரேமா சுந்தர் ராஜ்

2 சாமுவேல் 17: 6-10  ஆகிலும் அப்சலோம் அற்கியனாகிய  ஊசாயைக் கூப்பிட்டு அவன் வாய்மொழியையும் கேட்போம் என்றான். ஊசாய் அப்சலோமிடத்தில் வந்தபோது, அப்சலோம் அவனைப்பார்த்து: இந்தப் பிரகாரமாக அகித்தோப்பேல் சொன்னான். அவன் வார்த்தையின்படி செய்வோமா? அல்லவென்றால் நீ சொல் என்றான். அப்பொழுது ஊசாய் அப்சலோமை நோக்கி: அக்கிதோப்பேல் இந்தவிசை சொன்ன ஆலோசனை நல்லதல்ல என்றான். … உம்முடைய தகப்பனும் அவன் மனுஷரும் பலசாலிகள் … உம்முடைய தகப்பன் யுத்தவீரனுமாயிருக்கிறார்… உம்முடைய தகப்பன்  சவுரியவான் என்றும் அவனோடிருக்கிறவர்கள் பலசாலிகள் என்றும் இஸ்ரவேலர் எல்லாரும் அறிவார்கள்.

நான் உயர்நிலைப் பள்ளியை விடுதியில் இருந்து படித்தேன். அங்கு இரவு படிக்கும் வேளையை முடித்துவிட்டுத் நாங்கள் தங்கியிருந்த அறைகளுக்குத் திரும்பி கொண்டிருந்தோம். திடீரென்று முன்னால் சென்ற ஒருத்தி எதையோ பார்த்தமாதிரி கத்தினாள். அவ்வளவுதான் எங்கள் யாருக்கும் என்ன நடந்தது என்றே தெரியாமல் கத்தி கூச்சல் போட்டு ஒருவர்மேல் ஒருவர் விழுந்து பெரிய குழப்பமே ஆகிவிட்டது! இதுதான் பயம்  என்பது! பயம் நமக்கு ஒரு மரத்தை மிருகமாகக் காட்டும்!

நான் கர்த்தரகிய இயேசுவைப் பற்றி பேசுவதைக் கேட்கும்போதெல்லாம் அவர் பாவத்திலிருந்து இரட்சிக்கிறார் என்ற வாசகத்தைதான் அதிகமாக கேட்டிருக்கிறேன். உண்மை!  ஆனால் அவர் நமக்கு இன்னும் ஒரு பெரிய விடுதலையைக் கொடுக்கிறார். அது பயம்! ஏனெனில் பயம்தான் நம்மைக் கொல்லும் முதல் எதிரி என்று நினைக்கிறேன் நாம் நன்மையான வாழ்வைப்பற்றிப் படித்து வரும் கடைசி பாகத்தில் இன்று  தேவன் நமக்கு அளிக்கும் நன்மையான வாழ்வில் பயத்துக்கு இடமேயில்லை என்று பார்க்கிறோம். ஏனெனில் நம்மை பயப்படுத்தும் எத்தனை காரியங்களைப்பற்றி நாம் ஒவ்வொருநாளும் கேட்கிறோம்!

இன்றைய வேதாகமப்பகுதி நமக்கு தேவன் வேதத்தில் மறைத்து வைத்திருக்கும் இன்னொரு பொக்கிஷத்தை வெளிப்படுத்துகிறது. தாவீது தன்னுடைய குமாரன் அப்சலோமால், சிங்காசனத்தை அடையும் ஆசையில் முதுகில் குத்தப்படுகிறான் என்று நேற்று பார்த்தோம். அப்சலோம் இதற்காக அக்கிதோப்பேலின் அறிவுரையைக் கேட்கிறான். அக்கிதோப்பேலின் அறிவுரை உண்மையிலேயே சிறந்த ஒன்றாக இருந்தபோதும், அப்சலோமுக்கு அதில் முழுவதும் நம்பிக்கை இல்லை. அவன் ஊசாயிடம் இன்னொரு வாய்மொழி கேட்கலாமே என்று கூறி அவனையும் வரவழைக்கிறான். ஆனால் அப்சலோமுக்கு அறிவுரை கொடுக்கும்படி வரவழைக்கப்பட்ட ஊசாய் தாவீதுக்கு நல்ல நண்பன் என்பதை யாரும் அறியவில்லை. ஊசாய் இங்கு எல்லோரையும் திசை திருப்புகிறான். ஏனெனில் அவன் தாவீதை நன்கு அறிந்தவன்! அவன் தாவீது மிகுந்த பலசாலி மட்டுமல்ல பிகப்பெரிய யுத்த வீரனும் கூட  என்பதை ஞாபகப்படுத்துகிறான்.

தாவீது எதற்கும் பயப்படாத ஒரு வீரன் என்பதை இஸ்ரவேலர் எல்லோரும் அறிந்திருந்தார்கள் என்று ஊசாய் கூறுகிறான். ஆனால் இந்த தைரியம் அவனுக்கு எப்படி வந்தது? தானாகவே வந்ததா? அவன் சிறுவனாயிருந்த போது வனாந்தரத்தில் ஆடுகளை மேய்க்கும் நாட்களில் தேவனாகிய கர்த்தரை அறிந்து அவருடன் தொடர்பு கொண்டிருந்ததால் தன்னுடைய ஆடுகளைத் தாக்க வந்த சிங்கத்தையும், ஓநாயையும் அழிக்க முடிந்தது. பின்னர் மகா கோலியாத்தை போரில் எதிர்கொண்டபோது அவன் யாருடைய நாமத்தில் பயமில்லாமல் நின்றான்? இஸ்ரவேலின் தேவனாகிய கர்த்தரின் நாமத்தினால் அல்லவா? அவன் இஸ்ரவேலின் ராஜாவாக சாமுவேலால் அபிஷேகம்பண்ணப் பட்ட பின்னர் சவுலால் வேட்டையாடப்பட்டபோது அவனுடைய  எல்லாப் பயத்தினின்றும் விடுதலையாக்கினது கர்த்தர் அல்லவா? அதுமட்டுமல்ல அவன் இஸ்ரவேலின் ராஜாவான பின்னர் அவனை சுற்றியிருந்த அத்தனை ராஜ்யங்களையும் முறியடித்தானே அந்த வெற்றியைக் கொடுத்தது யார்? தாவீதின் வார்த்தைகளால் பார்த்தால் சங்கீதம்: 108:10,13 ல்

அரணான பட்டணத்துக்குள் என்னை நடத்திக்கொண்டு போகிறவன் யார்? எதோம்மட்டும் என்னை எனக்கு வழிகாட்டுகிறவன் யார்? தேவனாலே பராக்கிரமஞ்செய்வோ, அவரே எங்கள் சத்துருக்களை மிதித்துப் போடுவார்.

என்றல்லவா கூறுகிறான்!

மத்தேயு 14:27 ல் கர்த்தராகிய இயேசு கடலின்மேல் நடந்து வருவதைப் பற்றிப் படிக்கிறோம். அதைப்பார்த்து கலங்கி பயத்தினால் அலறிய  சீஷரை நோக்கி,

திடன்கொள்ளுங்கள் நான் தான்! பயப்படாதிருங்கள் என்றார்

என்று பார்க்கிறோம். கர்த்தராகிய தேவன் அளிக்கும் நன்மையான வாழ்வில் பயத்துக்கு இடமேயில்லை. கர்த்தர் தாவீதோடு இருந்து அவனுக்கு எல்லா சத்துவத்தையும் பெலனையும் அழித்து வெற்றியுள்ள வாழ்க்கையை அளித்தது போல உன்னுடனும் இருந்து எல்லா பயத்தையும் நீக்கி உனக்கு வேண்டிய பெலனளிப்பார்!

தாவீதைப் போல கர்த்தரோடு பேசவும், உறவாடவும், கர்த்தருடைய நாமத்தினால் வெற்றி பெறவும் கற்றுக்கொள்!

நம்முடைய கர்த்தராகிய இயேசுதாமே இந்த வார்த்தைகளின் மூலம் நம்மை எல்லா பயத்துக்கும் விடுதலையாக்கி வெற்றியுள்ள வாழ்வைத் தருவாராக!

உங்கள் சகோதரி

பிரேமா சுந்தர் ராஜ்