2 சாமுவேல் 12: 10,11  இப்போதும் நீ என்னை அசட்டைபண்ணி, ஏத்தியனாகிய உரியாவின் மனைவியை உனக்கு மனைவியாக  எடுத்துக்கொண்டபடியினால் , பட்டயம் என்றென்றைக்கும் உன் வீட்டைவிட்டு விலகாதிருக்கும். கர்த்தர் சொல்கிறது என்னவென்றால் இதோ நான் உன் வீட்டிலே பொல்லாப்பை உன்மேல் எழும்பப்பண்ணி, உன் கண்கள் பார்க்க உன் ஸ்திரீகளை எடுத்து, உனக்கு அடுத்தவனுக்குக் கொடுப்பேன். அவன் இந்தச் சூரியனுடைய வெளிச்சத்திலே உன் ஸ்திரீகளோடே சயனிப்பான்.

நான் உயர்நிலைப் பள்ளியில் படிக்கும் போது விளையாட்டு மைதானத்தில் இருந்த ஒரு குழியான மூலையில் செடிகள் போடும்படியாக எங்களை ஊக்குவித்தனர். நாங்களும் அதை கொத்தி, பதப்படுத்தி கேரட் விதைகளையும், முள்ளங்கி விதைகளையும் போட்டோம். திடீரென்று எங்களுக்கு பூச்செடி விதைகளை வரிசை வரிசையாகப் போட்டுப் பார்ர்க வேண்டுமென்று. பலவித நிறங்களில் பூக்கும் பால்சம் பூக்களின் விதைகளை வரிசையை வரிசையாய் போட்டோம். எல்லா விதைகளும் முளைத்து எழும்பின. என்ன நிறத்தில் பூக்கள் வரும் என்று ஆசையோடு காத்திருந்தபோது, கேரட்டுகளும், முள்ளங்கிகளும் இடத்தை நிரப்ப ஆரம்பித்தன! பூச்செடிகளின் வேர்கள் பாதிக்கப்பட்டு அவை வளைந்து நெளிந்து வளர இடமில்லாமல் பெலனற்று நின்றன! நாங்கள் விதைத்த போது எங்களுக்கு அது பெரிய யோசனையாகத் தெரிந்தது. ஆனால் நாங்கள் பெரிய அளவில் விதைத்திருந்த பூமிக்கடியில் விளையும் காய்கறி செடிகளின் வேர்கள் அதை நாசம் செய்து விட்டன!

நம்முடைய வாழ்க்கையிலும்  தவறாக விதைத்தால் தவறாகவே அறுப்போம் என்பது நமக்கு அனுபவப்பூர்வமாகத் தெரியும் அல்லவா? இதுதான் நம்முடைய தாவீதுக்கும் பத்சேபாளுக்கும் நடந்தது!

தாவீது இன்னொரு மனிதனின் மனைவி மீது ஆசைப்பட்டு விட்டான். அவள் கணவனைக் கொலை செய்தும் விட்டான், பின்னர் கர்த்தர் அவனை மன்னித்து விட்டார், அதற்கு பின் தாவீது சுகமாக வாழ்ந்தான் என்று எழுததான் எனக்கும் ஆசை! ஆனால் அப்படி எழுத முடியவில்லையே!

ஒரு இடத்தில் நடக்கும் குற்றம் அதில் சம்பத்தப்பட்ட ஒருவரையா பாதிக்கிறது? அந்தக் குடும்பங்களை, சமுதாயத்தை, அந்த ஊரை, அந்த நாட்டையும் கூட பாதிக்கவில்லையா? அதுமட்டுமா? இன்றைய கால கட்டத்தில் சக்தி வாய்ந்த  மீடியா மூலம் உலகமே அதிர்ச்சியாகிறது அல்லவா?  நாம் ஒன்றும் ஒரு நீர்க்குமிழிக்குள் வாழ்வில்லை! நன்மையோ தீமையோ எதுவுமோ மற்றவரை பாதிக்காமல் செல்லாது. நாம் ஒருவரையொருவர் சார்ந்து வாழ்வதால் நமக்குப் பிடிக்கிறதோ இல்லையோ நம்முடைய ஒவ்வொரு செயலும் மற்றவரையும் தொடுகிறது.

தாவீதின் செயலால் பாதிக்கப்பட்டவர்களைப் பற்றி ஒருநிமிடம் சிந்திப்போம்!  தாவீதின் வாழ்க்கையோடு ஒரு நாடே சம்பத்தப்பட்டு இருந்தது. அநேகரவனோடு பின்னி இணைந்து இருந்ததால் அவன் விதைத்த விதை அவனுக்கு மட்டும் அல்ல அவனை சார்ந்தவருக்கும் வேதனையைக் கொண்டு வந்தது.

பட்டயம் என்றென்றைக்கும் உன் வீட்டைவிட்டு விலகாதிருக்கும். கர்த்தர் சொல்கிறது என்னவென்றால் இதோ நான் உன் வீட்டிலே பொல்லாப்பை உன்மேல் எழும்பப்பண்ணி, உன் கண்கள் பார்க்க உன் ஸ்திரீகளை எடுத்து, உனக்கு அடுத்தவனுக்குக் கொடுப்பேன் என்று தேவனாகிய கர்த்தர் கொடுத்த தண்டனை தாவீதுக்கு மட்டும் அல்ல அவனை சார்ந்திருந்தவருக்கும் தான்!

தாவீது விதைத்த விதையின் பலனை அவனுடைய குடும்பமும், அவனுடைய ராஜ்யமும் அவன் வாழ்நாள் முவதும் அனுபவித்தனர். நாம் இன்று எதை விதைக்கிறோம்? நாம் விதைக்கும் விதை நாம் நேசிக்கும் நம்முடைய குடும்பத்தை பாதிக்கும் என்பதை மறந்து போக வேண்டாம்!

நீ விதைப்பதை உன் குடும்பம் அறுக்கும் என்பதற்கு தாவீதே சாட்சி!

உங்கள் சகோதரி

பிரேமா சுந்தர் ராஜ்

2 சாமுவேல் 12:9  கர்த்தருடைய பார்வைக்கு பொல்லாப்பான இந்தக் காரியத்தை செய்து, அவருடைய வார்த்தையை நீ அசட்டை பண்ணினது என்ன?

தாவீதும் பத்சேபாளும் உண்மையாக மனந்திருந்தியதால் கர்த்தர் அவர்களை  மன்னித்து ஏற்றுக்கொண்டார் என்று எழுதவேண்டுமென்றுதான்  எனக்கு ஆசை! ஆனால் கர்த்தர் தன்னுடைய பாதைத் தவறிப் போய் மனந்திருந்திய பிள்ளைகளை எவ்வாறு முற்றிலும் மன்னிக்கிறார் என்று நாம் பார்க்குமுன், இன்றைய வேதாகம வசனத்தை சற்று நேரம் படிப்போம். இந்த இடத்தில் நம்மை தேவனாகிய கர்த்தருடைய இடத்தில் வைத்துப் பார்ப்போமானால், அவர் நம்மைக் காணும்போது அவருடைய மனம் வேதனைப்படுவது கொஞ்சமாவது புரியும்!

நாத்தான் தாவீதிடம் வெளிப்படையாக அவனுடைய ஏமாற்றுத்தனத்தையும், கொலையையும் பற்றி பேசினபோது, நீ ஏன் இந்தப் பொல்லாப்பானதை செய்தாய்? ஏன் கர்த்தரை அசட்டை பண்ணினாய் என்று கேட்கிறார்.

ஒரு கொடிய காரியத்தைப் பற்றி பேப்பரில் படிக்கும்போதோ, கேட்கும்போதோ நம்முடைய குமுறலில் நாம் கேட்போம் அல்லவா,  ஏன் இந்த சிறுமியை கொலை செய்தான்?  ஏன் இந்த வெறித்தனமான செயல்? எப்படி இதை செய்ய மனது வந்தது? என்று, அவ்விதம் தான்  நாத்தான் தாவீதிடம் நீ ஏன் இந்தப் பொல்லாப்பான காரியத்தை செய்தாய், ஏன் கர்த்தருடைய வார்த்தையை அசட்டை பண்ணினாய் என்று கேட்கிறார்.

இதை இன்னும் ஆழமாகப் புரிந்து கொள்ள, இந்த அசட்டை என்ற வார்த்தையை எபிரெய மொழியில் பார்த்தேன். அதற்கு அந்த மொழியில் பார்த்த அர்த்தம் என்னை அதிர வைத்தது. ஆம்! அதற்கு அவமதிப்பு, இகழ்ச்சி அல்லது கேவலம் என்று அர்த்தம்.

இஸ்ரவேலின் ராஜாவானதும் கர்வம் தலைக்கு ஏறிவிட்டது தாவீதுக்கு. அந்தப் பதவிக்கு கொண்டுவந்த கர்த்தரைத் தள்ளிவிட்டு தன் இஷ்டமாக நடக்கலாம் என்று நினைத்து விட்டா!

இது ஏதோ நமக்கு நன்கு தெரிந்த ஒரு காரியம் போல இல்லை? நான் என்னுடைய வாழ்வில் எத்தனைமுறை கர்த்தரை ஒதுக்கிவிட்டு சுயநலமாக நடந்து கொண்டேன் என்று யோசித்தேன்.

தாவீது கர்த்தரை அவமதித்து அல்லது கர்த்தரை இழிவு படுத்தியது போல நடந்த இந்தக் காரியத்தைக் கர்த்தர் பார்த்துக் கொண்டு இருந்தார். மலைகளிலும் குகைகளிலும் அலைந்து திரிந்த அவனை அரண்மனையில் அமர்த்திய தேவனுடைய கண்கள் முன்னே உரியாவை பட்டயத்தால் குத்தும்படி செய்தானே அது அவரை இழிவு படுத்திய காரியம் அல்லவா? கர்த்தரை அவமானப்படுத்திய காரியம் அல்லவா?

தேவனாகிய கர்த்தரின் அளவில்லா கிருபையை, அளவிட முடியாத அன்பை எத்தனையோ முறை அலட்சியம் பண்ணுகிற நாம் யாரும் தாவீதை விட சிறந்தவர்கள் ஆக முடியாது. தேவனுடைய கட்டளைகளை மீறுகிற நாம் யாரும் தாவீதை விட சிறந்தவர்கள் அல்ல! நான் இங்கு கூறுவது உங்களில் சிலருக்கு நன்கு புரியும் என்று நினைக்கிறேன்.

உன் குடும்பம் முன்  நீ ஏன் என்னை இழிவு படுத்தினாய்? நீ வேலை செய்யும் இடத்தில் என் நாமத்தை ஏன் அசட்டை பண்ணினாய்? நீ தனியாக இருக்கும்போது நீ ஏன் என்னை கேவலப்படுத்துகிறாய்? இந்த சத்தம் காதுகளில் கேட்கிறதா?

நம்மை நேசிக்கும் கர்த்தரை மறுபடியும் மறுபடியும் நாம் புண்படுத்த வேண்டாமே! அவருடைய பார்வையில் நாம் செய்யும் ஒவ்வொரு காரியமும் அவரை இழிவு படுத்தாமலும், அவரை அசட்டை பண்ணாமலும் இருக்கும்படியாக வாழ்வோம்!  கர்த்தர் தாமே நமக்கு உதவி செய்வாராக!

உங்கள் சகோதரி

பிரேமா சுந்தர் ராஜ்

2 சாமுவேல் 12:7  ….இஸ்ரவேலின் தேவனாகிய கர்த்தர் சொல்லுகிறது என்னவென்றால், நான் உன்னை இஸ்ரவேலின் மேல் ராஜாவாக அபிஷேகம்பண்ணி, உன்னை சவுலின் கைக்கு தப்புவித்து, உன் ஆண்டவனுடைய வீட்டை உனக்குக் கொடுத்து, உன் ஆண்டவனுடைய ஸ்திரீகளையும் உன் மடியிலே தந்து, இஸ்ரவேல் வம்சத்தையும், யூதா வம்சத்தையும் உனக்குக் கையளித்தேன். இது போதாதிருந்தால் இன்னும் உனக்கு வேண்டியதைத் தருவேன்.

நாத்தான் தீர்க்கதரிசி தாவீதின் முன்னால் நின்று  ஒரு ஐசுவரியவான் ஒரு ஏழையினுடைய ஆட்டுக்குட்டியைத் திருடி சமைத்த கதையைக் கூறியது மட்டுமல்லாமல், தாவீது கோபத்தால் கொதித்தவுடன், நீயே அந்த மனுஷன் என்று கூறியதையும் பார்த்தோம்.

உண்மையில் பார்த்தால் ராஜாவாகிய தாவீதைப் பார்த்து நாத்தான் கூறிய அந்த இரண்டு வார்த்தைகள் போதும் அவன் நாத்தானின் தலையை வாங்கும்படி உத்தரவு கொடுக்க! அங்கு நாத்தான் சிறு பயமும் இல்லாமல் கர்த்தர் தனக்கு கொடுத்த செய்தியைத் தொடருவதைப் பார்க்கிறோம்.

நாத்தான் தாவீதுக்கு தேவனாகிய கர்த்தரே அவனை இஸ்ரவேலுக்கும் யூதாவுக்கும் ராஜாவாக்கியதை நினைவூட்டுகிறான். தாவீது ஒன்றும் தானாய் இந்த சிங்காசனத்துக்கு வரவில்லை. எங்கோ ஒரு இடத்தில் தன்னுடைய இளமையும், அழகும், வீரமும் தன்னை இந்தப் பதவிக்குக் கொண்டு வந்ததாக தாவீது ஒருவேளை தன் மனதில் நினைத்திருக்கலாம். ஆதலால் நாத்தான் அவனுக்கு சற்றும் தாமதிக்காமல் கர்த்தரே உன்னை ராஜாவாக உயர்த்தினார் என்று ஞாபகப்படுத்துகிறான்.

அதுமட்டுமல்ல தாவீதுக்கு சொந்தமான யாவும், அவனுடைய குடும்பம் கூட கர்த்தர் அவனுக்கு பரிசாக அளித்ததுதான்.

நாத்தான் இதைக் கூறிய பின்னர் என்னை உடம்பு ச்லிர்க்க வைத்த ஒரு வாக்கியத்தையும் கூறுகிறார்.  ஒருவேளை தாவீது தனக்குக் கர்த்தர் கொடுத்ததுபோதாது, தனக்கு இன்னும் வேண்டும் நினைத்திருந்தால்  இன்னும் உனக்கு வேண்டியதைத் தருவேன் என்று கர்த்தர் கூறியதாகவும் நாத்தான் உரைக்கிறான்.

வேதத்தை வாசிக்கும்போது எத்தனைமுறை நாம் அதில் புதைந்திருக்கும் முத்துகளை கவனிக்காமல் விட்டு விடுகிறோம். அப்படிப்பட்ட ஒரு முத்து தான் இந்த வரியும்  இது போதாதிருந்தால் இன்னும் உனக்கு வேண்டியதைத் தருவேன்.

தாவீதின் பரலோக தேவன் அவன் கேட்டதை அருள சித்தம் கொண்டிருந்தார். ஆனால் அவன் எப்படி தன்னுடைய ஊழியனின் மனிவியாகிய பத்சேபாளைக் கேட்டிருக்க முடியும்? அதனால் தான் தாவீது தன்னுடைய அதிகாரத்தை உபயோகப்படுத்தி பத்சேபாளை அடைந்து விட்டான். ஆனால் இந்தத் தருணத்தில் நாத்தான் அவன்முன்னால் வந்து கர்த்தருக்கு அவன் செய்த எல்லா செயலும் தெரியும் என்பதை வெட்ட வெளிச்சமாக்குகிறான். அவன் பெற்ற யாவுமே கர்த்தருடைய பரிசு என்பதையும், உனக்கு போதாதிருந்தால் என்னை ஏன் கேட்கவில்லை என்றும் கர்த்தர் கேட்பதாகக் கூறுகிறான்.

அதே கர்த்தர் இன்று உன்னையும் என்னையும் பார்த்து கூறுகிறார்,

இது போதாதிருந்தால் இன்னும் உனக்கு வேண்டியதைத் தருவேன் என்று. நம்முடைய தேவன் நமக்கு சகலத்தையும் அருள வல்லவர்!

 நாம் வேண்டிக்கொள்வதற்கும், நினைக்கிறதற்கும் மிகவும் அதிகமாய் நமக்குள்ளே கிரியை செய்கிற வல்லமையின்படியே, நமக்குச் செய்ய வல்லவராகிய அவருக்கு  (எபே 3:20)

என்று பவுல் எழுதுவது மறந்து விட்டதா?  கர்த்தருடைய சமுகத்தில் உங்களுடைய குறைகளை எடுத்துச் செல்லுங்கள். கர்த்தர் எல்லா குறைகளையும் தீர்க்க வல்லவர். நம்முடைய சுய முயற்சியில் எதையும் அடைய மட்டும் நினைக்க வேண்டாம்.

உங்கள் சகோதரி

பிரேமா சுந்தர் ராஜ்

2 சாமுவேல் 12:7  ….இஸ்ரவேலின் தேவனாகிய கர்த்தர் சொல்லுகிறது என்னவென்றால், நான் உன்னை இஸ்ரவேலின் மேல் ராஜாவாக அபிஷேகம்பண்ணி…..

நம் ஒவ்வொருவருடைய வாழ்விலும்  வெள்ள நீர் தலைமேல் போய் நாம் மூச்சுத்திணறுவது போன்ற காலம் வருவதுண்டு அல்லவா?  அப்படிப்பட்ட நேரங்களில் நான் இரவில் வெளியெ வெறித்துப் பார்ப்பதுண்டு! நட்சத்திரக் கூட்டங்கள் எனக்கு மிகவும் பிடித்தவை!  அவைகளைப் பார்க்கும்போது கர்த்தர் எவ்வளவு அழகான வடிவமைப்பாளர் என்று யோசிப்பேன்!

யோபு 38:31ல்   ஆறுமீன் நட்சத்திரத்தின் சுகிர்த சம்பத்தை நீ இணைக்கக்கூடுமோ? அல்லது மிருக சீரிஷத்தின் கட்டுகளை அவிழ்ப்பாயோ?  என்ற வார்த்தைகள் எனக்கு மிகவும் பிடித்தவை.   இத்தனை பெரிய மகத்துவமுள்ள தேவன் எனக்கு அருகாமையில் இருந்து என் கால்கள் வழுவாமல் காப்பது போலத் தோன்றும். என் வாழ்க்கை அமைதியாக சீராக இருக்கும்போது மட்டும் அல்ல, நான் அலையில் தத்தளிக்கும்போதும் கூட இந்த சர்வவல்லவரை  மீறி என்னை எதுவும் ஒன்றும் செய்து விட முடியாது என்று நினைப்பேன்.

இப்பொழுது தாவீதின் அரண்மனைக்குள் செல்லலாம்! நாத்தான் அவனிடம் நீ உன்னை மறந்து மிகவும் உயரத்தில் இருப்பதாக நினைத்துக் கொண்டிருக்கிறாய் ஆனால் நீ ஒன்றும் அவ்வளவு பெரியவனல்ல,  உன்னை இந்த உயரத்துக்குக் கொண்டு வந்ததே தேவனாகிய கர்த்தர் தான் என்று கூறுகிறான். சவுல் ராஜாவின் கையிலிருந்து தப்புவித்து இஸ்ரவேலையும், யூதாவையும் ஆளும்படி அவனை உயர்த்தியது கர்த்தரே என்று நாத்தான் நினைவு படுத்துகிறான்.

வானத்தின் நட்சத்திரங்களை அதினதின் இடத்தில் வைத்த தேவன் தானே தாவீதை இந்த சிங்காசனத்தில் உட்கார வைத்தது. அதை தாவீது எப்படி மறக்க முடியும்? அப்படியே மறந்து போயிருந்தால் அவனுக்கு இப்பொழுது பெரிய உதவி தேவை! யாராவது அவனுக்கு ஞாபகப்படுத்த வேண்டும்! பரலோகத்தின் தேவனாகிய கர்த்தரே இதை யாவையும் அவனுக்கு செய்தார் அவன் அல்ல என்று அவனுக்கு சொல்ல வேண்டும்! அதைத்தான் நாத்தான் தீர்க்கதரிசி செய்வதைப் பார்க்கிறோம்.

இந்த உதவி உனக்கும் எனக்கும் இன்று தேவைப்படுகிறதா? நீ இன்று அமர்ந்திருக்கும் உயர்ந்த அடைக்கலத்தில் உன்னைக் கொண்டுவந்தது யார்? நீயே உயர்ந்து விட்டாயா? நீ என்ன அவ்வளவு பெரியவனா?  பரலோகத்தின் தேவன் உன்னை வடிவமைத்து, எல்லாத் தடைகளையும் தாண்டி நீ இருக்கும் இந்த இடத்திற்கு அழைத்து வந்ததை எப்படி மறப்பாய்? அப்படியானால் இன்றைய வேத வசனங்கள் உன்னோடு பேசட்டும்! உன்னுடைய பெருமையிலிருந்து இறங்கி வா!

உங்கள் சகோதரி

பிரேமா சுந்தர் ராஜ்

2 சாமுவேல்: 12:7 அப்பொழுது நாத்தான் தாவீதை நோக்கி: நீயே அந்த மனுஷன்

தாவீது சிங்காசனத்தில் அமர்ந்திருக்கிறான்! இஸ்ரவேலை ஆளும்படி தேவனாகிய கர்த்தரால் நியமிக்கப்பட்ட ராஜா அவன்!

அரண்மனைக்கு அன்று ஒரு விருந்தாளி வந்திருக்கிறார். இந்தமுறை அந்த விருந்தாளி ஒன்றும் தேநீர் குடிக்க வரவில்லை! தேவனுடைய செய்தியோடு வந்திருக்கிறார் அவர்! முதலில் அவர் ஏதோ ஒரு பணக்காரனால் திருடப்பட்ட ஒரு ஆட்டுக்குட்டியின் கதையோடு வந்த மாதிரி இருந்தாலும், சீக்கிரமே அவர் வந்த காரியத்தின் நோக்கம் வெளிப்பட்டுவிட்டது.

தாவீது உச்சகட்ட கோபத்தில் இரக்கமே இல்லாமல் ஏழையின் ஆசைக்கு சொந்தமான ஆட்டுக்குட்டியைத் திருடி சமைத்து விட்ட அந்த பணக்காரன் மேல் மரண தண்டனையை வீசிக் கொண்டிருக்கும்போது அவன் செவிகளில்  தாவீதே நீயே அந்த மனுஷன் என்ற தெளிவான இன்னொரு குரல் கேட்டது,

வேதத்தில் தேவன் தம்முடைய பிள்ளைகளை அணுகப் பலவிதமான வழிமுறைகளை உபயோகப்படுத்துகிறார். இன்று கூட கர்த்தர் என்னிடமும் உங்களிடமும் பேசத்தான் முயற்சி செய்கிறார்.  நாம் வழி விலகிப் போகும்போது நம்மைத் தம்மிடமாய் இழுத்துக்கொள்ள ஆசைப்படுகிறார்.

இந்தப் பகுதியை வாசிக்குக்போது என்னை நான் தாவீதின் இடத்தில் வைத்துப் பார்த்தேன். கர்த்தரின் தீர்க்கதரிசி என்னைப் பார்த்து உரத்த சத்தமாய், நீயே அந்த மனுஷி , இந்தக் கதை உன்னைப்பற்றியது தான் என்று சொன்னால் நான் எப்படி இருந்திருப்பேன். வெட்கத்தாலும், அவமானத்தாலும் கூனிக் குறுகி எங்காவது ஓளிந்து கொண்டிருப்பேன் என்று நினைக்கிறேன்.ஆதாமும் ஏவாளும் தேவனுடைய சத்தத்தைக் கேட்டு ஒளிந்து கொண்டதைப் போல!

அதுமட்டுமல்ல! என் முன்னால் தவறு செய்பவர்களை நான் எப்படி நடத்துவேனோ அப்படியே கர்த்தரும் என்னை நடத்துவார் என்றுதான் நினைத்திருப்பேன்.  என்னைத் தண்டனையோடு ஒதுக்கிவிட்டு, நான் மறுபடியும் அந்தத் தவறை செய்கிறேனா என்று கவனிப்பார் என்றும் நினைத்திருப்பேன்.

நாம் இன்று நடந்து கொள்வதுபோல தான் அன்று தாவீதும் நடந்தான். தன்னுடைய பணத்தாலும், புகழாலும், பதவியாலும் தனக்குத் தானே நன்மை செய்து கொள்ளமுடியும் என்று நினைத்தான். அதன்விளைவாக சிலந்தி வலையில் சிக்கிய பூச்சி போல மாட்டிக்கொண்டான்.

நம்முடைய ஆசைகளும், இச்சைகளும், ஒரு நிமிடத்தில் நாம் அனுபவிக்கத் துடிக்கும் சிற்றின்பங்களும் நம்மை தாவீதைப் போல சிலந்தி வலையில் சிக்கச் செய்கின்றன!  ஆனால் நம்மை அதிலிருந்து தப்புவிக்க நம்முடைய தேவனாகிய கர்த்தர் நம்மை ஒரு நண்பனின் குரலிலோ, ஒரு போதகரின் குரலிலோ, அல்லது நம்மை நேசிக்கும் யார் மூலமாகவோ அழைக்கிறார்.

நாத்தான் தாவீதை அழைத்த சத்தம் தாவீதின் வாழ்வில் ஒரு மாறுதலைத் தந்தது! அவன் மறுபடியும் கர்த்தரின் அன்பை உணரச் செய்தது!

உங்களால் இன்று கர்த்தரின் குரலைக் கேட்க முடிகிறதா? எல்லாம் நன்மைக்கே! அவருக்குக் கீழ்ப்படி! சிக்கிய வலையிலிருந்து விடுதலை கிடைக்கும்! உன் வாழ்க்கை மாறும்!

உங்கள் சகோதரி

பிரேமா சுந்தர் ராஜ்