நியாதிபதிகள்: 11:38  “அவள் தன் தோழிமார்களோடும் கூடப்போய், தன் கன்னிமையினிமித்தம் மலைகளின்மேல் துக்கங்கொண்டாடி,”

என்னுடைய பள்ளிப்படிப்பின் கடைசி ஆண்டில் நானும் என்னுடைய நெருங்கிய தோழிகளும் ஒருநாள் முழுவதும் சென்னையை சுற்றிபார்க்கப் புறப்பட்டோம். அந்த நாள் முழுவதும் நாங்கள் சிரித்த சிரிப்பை வாழ்க்கையில் மறக்கவே முடியாது. எல்லாவற்றுக்கும் சிரித்தோம், அர்த்தமே இல்லாமல் கூட சிரித்தோம். நாங்கள் ஒன்றாகப்படித்த பல வருடங்களில், எத்தனையோ முறை ஒருவருக்காக ஒருவர் அழுதிருக்கிறோம். பிரசங்கியில், சாலொமோன் ராஜா கூறுவதைப்போல, சந்தோஷமும் துக்கமும் ஒரு நாணயத்தின் இரு பக்கங்கள் போலத் தான். அழ ஒரு காலமுண்டென்றால், நகைக்கவும் ஒரு காலமுண்டு!

அதுமட்டுமல்ல! சாலொமோன் ராஜா, பிறக்க ஒரு காலமுண்டு, இறக்க ஒரு காலமுண்டு என்றும் கூறுவதைப் பார்க்கிறோம். அவருடைய தகப்பனாகிய தாவீது, இதைப்பற்றிக் கூறும்போது, “உத்தமர்களின் நாட்களைக் கர்த்தர் அறிந்திருக்கிறார்” (சங்: 37:18) கர்த்தர் என்னுடைய நாட்களை அறிந்திருக்கிறார் என்ற எண்ணம் எத்தனை ஆறுதலைத் தருகிறது. அந்த நாட்களை நான் வீணாக்காமல் கர்த்தருடைய சித்தத்தை நிறைவேற்ற வாழுவேனால் எத்தனை மகிழ்ச்சி!

சாலொமோனின் வார்த்தைகளின் படி அழ ஒரு நேரமுண்டு என்பது எத்தனை உண்மை. அழக்கூடாது என்று நம்முடைய இருதயத்தை சுற்றி இரும்புத்திரையை நாம் போட்டாலும், பல நேரங்களில் நம்முடைய கட்டுப்பாட்டையும் மீறி கண்ணீர் பெருக்கெடுத்து விடுகிறது அல்லவா? தாவீது ராஜாவைப் போல, “ என் கண்ணீரை உம்முடைய துருத்தியில் வையும்” ( சங்: 56:8) என்று  கதறிய நாட்களும் உண்டு, என்னை சுற்றியுள்ளவர்கள் படும் வேதனையைக் கண்டு கண்ணீர் விட்ட நாட்களும் உண்டு.

இங்கு யெப்தாவின் மகள் தன்னுடைய தோழிகளோடு நகைக்க செல்லவில்லை. அது அவளுடைய வாழ்க்கையின் புலம்பலின் நேரம், அழுகையின் நேரம். அவள் இழந்து போன வாழ்க்கைக்காக துக்கித்த நேரம். அவள் தோழிகள் அவளோடு சேர்ந்து கண்ணீர் விட ஆயத்தமாக இருந்தனர்.

கடந்த சில மாதங்களுக்கு முன்னர் என் அப்பா மரித்தார்கள். அங்கு கூடியிருந்த உறவினர்களின் வாயில் வார்த்தைகளே இல்லை. நாங்கள் இழந்துபோனதை நினைத்து கண்ணீர் தான் வந்தது. எங்களுடைய கண்ணீர் நிச்சயமாக அந்த சூழ்நிலையை மாற்றவில்லை! ஆனால் கண்ணீர் இருதயங்களை இணைத்தது.

உன்னுடைய வாழ்க்கையில் ஒருவேளை நீ அழுகையின் நேரத்தை, புலம்பலின் நேரத்தை கடந்து கொண்டிருக்கலாம். நம்முடைய பரமபிதா நம்முடைய கண்ணீரை அறிந்திருக்கிறார். அவைகள் அவருடைய துருத்தியில் சேர்க்கப்படுகின்றன! சீக்கிரம், வெகு சீக்கிரம் அவருடைய கரம் உன்னுடைய கண்ணிரைத் துடைக்கும்!

உன் தலையணை நனையும்படி நீ விட்ட கண்ணீரை அவர் அறிவார்!

செங்கடலை இரண்டாய்ப் பிளந்த தேவனுடைய கரம் உன் கண்ணீரைத் துடைக்கும்!

உங்கள் சகோதரி,

பிரேமா சுந்தர் ராஜ்

நியாதிபதிகள்: 11:38  “அவள் தன் தோழிமார்களோடும் கூடப்போய், தன் கன்னிமையினிமித்தம் மலைகளின்மேல் துக்கங்கொண்டாடி,”

யெப்தாவின் மகளைப் பற்றிப் படித்துக்கொண்டிருக்கிறோம்.

அவள் தகப்பன் செய்த முட்டாள்த்தனமான பொருத்தனையால் , அவள் தலையில் இடி விழுந்தமாதிரி ஒரு செய்தியை அவள் தகப்பன் வாயிலிருந்து கேட்டபோது, அவள் தன் உறவினரை நாடவில்லை, தன் தோழிகளை நாடினாள் என்று பார்த்தோம்.  அவள் துக்கப்பட்ட நேரத்தில் அவளுக்கு ஆறுதலையும் தேறுதலையும் அளித்தவர்கள் அவளுடைய தோழிகளே என்றும் பார்த்தோம்.

அவளுடைய தகப்பன் செய்த தவறால் அவளுடைய எதிர்காலமே இருண்டு போன வேளையில், அவள் சில மாதங்கள் தன்னுடைய தோழிமார்களுடன் செலவிட விரும்பினாள் என்று பார்க்கிறோம்.

இந்த இடத்தில் நான் ஒரு கேள்வியை உங்களிடம் கேட்க விரும்புகிறேன்! ஒருவேளை, இரண்டு மாதங்களில்  மரிக்கப்போகும் ஒரு நண்பர் உங்களிடம் வந்து, அந்த இரண்டு மாதங்களும் நீங்கள் அவரோடு செலவிட வேண்டும் என்று விரும்பினால் உங்கள் பதில் என்னவாக இருக்கும்? எப்படி அதிலிருந்து தப்பலாம் என்றுதானே வழியைத் தேடுவீர்கள். எனக்கு எங்கே லீவு கிடைக்கும்? என் குடும்பத்தை விட்டு விட்டு எப்படி இரண்டு மாதங்கள் வர முடியும்? என்றெல்லாம் பதில் சொல்லுவீர்கள் அல்லவா!

இந்தக் கேள்வியை என்னிடமும் நான் கேட்டேன்! மற்றவர்களுக்காக என்னுடைய வேலையை நான் தள்ளி வைக்க எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு இருக்கிறேன் என்று உணர்ந்தேன். ஐயோ எனக்கு நேரமே இல்லையே, நான் வீட்டுக்கு வரவே லேட் ஆகிவிடுகிறது, இதற்கு பின்னால் யாரைப்போய் பார்ப்பது? எனக்கு உடம்பு சரியில்லை , போன்ற பல பல காரணங்கள் கொடுத்திருக்கிறேன். இவை பொய்யான காரணங்கள் இல்லை! உண்மைகள்தான்! ஆனாலும், மற்றவர்களுடைய தேவையை பூர்த்தி பண்ண என்னால் நேரத்தை ஒதுக்க முடியவில்லை என்பதும் உண்மையே!

யெப்தாவின் மகளின் விஷயத்தில் எந்த தோழியும் என்னால் இரண்டு மாதங்கள் உனக்காக ஒதுக்க முடியாது என்று சொன்னதாக வேதம் கூறவில்லை. அவளுடைய தோழிகள் அவளுடைய துக்கத்தை, பகிர்ந்து கொள்ள முன் வந்தனர் என்று பார்க்கிறோம்.

இதை எழுதும்போது புற்று நோயினால் மரித்துப்போன எங்கள் அன்பு சகோதரி ஜினின் ஞாபகம் தான் வருகிறது. எங்களுடைய ஊழியத்தை அதிகமாக நேசித்த சகோதரி அவர்கள். கலிபோர்னியாவில் எங்களுடைய ஆபீசில் வேலை செய்து கொண்டிருந்தார்கள். புற்றுநோய் அதிகமாகி, அவர்கள் வலியில் துடித்த சமயத்தில், எங்கள் நிறுவனத்தின் தலைவரின் மனைவி, தினமும் அவர்கள் வீட்டுக்கு சென்று அவர்களுடைய வேலைகளை செய்து கொடுப்பார்கள். வேலை என்று நான் சொன்னது, வீட்டை சுத்தம் பண்ணுவது, துணிகளை மிஷினில் போட்டு துவைப்பது போன்ற வேலைகளைத்தான். தன்னுடைய குடும்பத்தின் வேலைகளையும் செய்துவிட்டு, தன்னுடைய சரீர பெலவீனத்தையும், தன்னுடைய வயதையும் பொருட்படுத்தாமல், தான் ஜினின் வேலை செய்யும் நிறுவனத்தின் தலைவரின் மனைவி என்று நினைக்காமல், அவர்கள் ஜினின் மரிக்கும் வரை தினமும் உதவி செய்தார்கள்.ஜினின் கர்த்தருக்குள் நித்திரை அடைந்தபோதும் அருகிலேயே இருந்தார்கள்.

யெப்தாவின் மகள் தன் தோழிகளிடம் இரண்டு மாதங்கள் கேட்டாள். என்னிடம் யாரும் இதுவரை இரண்டு மாதங்கள் கேட்கவில்லை. ஆனால் நான் ஒருமணி நேரம் யாருக்காவது கொடுத்தால் கூட எனக்கு அவ்வளவு சந்தோஷமாக இருக்கும்.

நீங்கள் எப்படி? இன்று யாருக்காவது போன் பண்ணி நீங்கள் அவர்களுக்காக ஜெபிக்கிறீர்கள் என்று சொல்ல நேரம் எடுப்பீர்களா? ஒருநாள் வந்து எனக்காக ஜெபிக்கக்கூடாதா என்று அடிக்கடி கேட்கும் நண்பரின் வீட்டுக்கு போக இன்று நேரத்தை ஒதுக்குவீர்களா?

நீங்களும் நானும் என்றுமே மற்றவர்களுக்காக நேரத்தை ஒதுக்க தயங்கக் கூடாது . அது ஒருமணி நேர ஜெபமாக இருக்கலாம் அல்லது இரண்டு மாத உதவியாக இருக்கலாம், அல்லது நம் வாழ்நாள் முழுவதும் நாம் செய்ய வேண்டிய கடமையாக இருக்கலாம்!

உங்கள் சகோதரி,

பிரேமா சுந்தர் ராஜ்

நியாதிபதிகள்: 11: 37 ” பின்னும் அவள் தன் தகப்பனை நோக்கி, நீர் எனக்கு ஒரு காரியம் செய்ய வேண்டும்; நானும் என் தோழிமார்களும் என் கன்னிமையினிமித்தம் துக்கங்கொண்டாட எனக்கு இரண்டுமாதம் தவணைகொடும் என்றாள்.”

சில நாட்களுக்கு முன்னர்தான் நண்பர்கள் தினம் கொண்டாடப்பட்டது!  இன்னும் அநேகருடைய கைகளில் நட்புக்கு அடையாளமாக நண்பர்கள் கட்டிய வண்ணக்கயிறு காணப்படுகிறது அல்லவா!

எப்பொழுதோ ஒருமுறை ஒரு காட்டில் வாழ்ந்த ஒரு யானையும், ஒரு நாய்க்குட்டியும் நண்பர்களைப்போல சுற்றி வந்ததைப் பற்றி கேட்டிருக்கிறேன். ஒருமுறை வால்ப்பாறைக்கு போகும் வழியில் ஒரு வரையாடும், ஒரு குரங்கும் நண்பர்களைப்போல உலா வந்ததைப் படம் எடுத்தோம். நல்ல நட்புக்கு விலங்குகள் கூட விலக்கு அல்ல என்று  நமக்குத் தெரியும்.

நல்ல நண்பர்கள் வாய்ப்பது நமக்கு ஒரு பெரிய பாக்கியமே! இன்றைய வேதாகமப்பகுதியில், யெப்தாவின் மகளுடைய வாழ்க்கையில், அவள் தலையில் இடி விழுந்தமாதிரி ஒரு செய்தியை அவள் தகப்பன் வாயிலிருந்து கேட்டபோது, அவள் தன் உறவினரை நாடவில்லை, தன் தோழிகளை நாடினாள் என்று பார்க்கிறோம். அவள் துக்கப்பட்ட நேரத்தில் அவளுக்கு ஆறுதலையும் தேறுதலையும் அளித்தவர்கள் அவளுடைய தோழிகளே!

இன்று நம்மில் எத்தனைபேருடைய வாழ்க்கையில் இது உண்மையாக இருக்கிறது. அதனால் தான் யெதாவின் மகளுடைய வாழ்க்கையிலிருந்து நல்ல நட்புக்குரிய சில தன்மைகளை ஒரு சில நாட்கள் ஆராயலாம் என்று நினைக்கிறேன்.

நாங்கள் அதிகாலையில் நடக்க செல்லும்போது எங்களுக்கு அருகாமையில் வாழும் ஒரு நண்பரும் அவர் மனைவியும் எங்களோடு வருவார்கள். அவர்களோடு பேசிக்கொண்டு நடக்கும்போது ஒருமணிநேரம் எப்படி கழிந்தது என்று தெரியாமல் ஓடிவிடும். நல்ல நண்பர்கள் அமைவார்களானால் வாழ்க்கை என்னும் என்னும் நீண்ட பயணம் கூட சுகமாக இருக்கும்.

பழைய ஏற்பாட்டில் மாத்திரம் அல்ல, புதிய ஏற்பாட்டில் கூட கர்த்தராகிய இயேசு கிறிஸ்துவின் வாழ்க்கையில் நண்பர்கள் மிகவும் முக்கியமான இடத்தைப் பிடித்திருந்தைப் பார்க்கிறோம். பன்னிரண்டு சீஷர்களிலும், அவரோடு மிகவும் நெருங்கிய நண்பர்கள் இருந்தனர். கெத்செமனே தோட்டத்தில் அவருடைய பாரசுமையினால் இரத்தம் வேர்வையானபோதும், அவருடைய நெருங்கிய நண்பர்களை அவருக்காக ஜெபிக்கும்படி கூறினார்.

நாம் பள்ளத்தாக்கில் நடக்கும்போதும், சோர்புகள், சோதனைகளைக் கடக்கும்போதும், நம்முடைய நண்பர்கள் நமக்காக ஜெபித்துக் கொண்டிருப்பார்கள்.

உன்னுடைய வாழ்வில் உன் பாராத்தை சுமக்கும், உன் பயணத்தை இலகுவாக்கும் நல்ல நண்பர்கள் உண்டா?

நீ யாருக்கு இன்று நல்ல நண்பனாக இருக்கிறாய்? உன் நண்பருடைய  இரகசியங்களை , துக்கங்களை உன்னோடு பகிர்ந்து கொள்ள முடிகிறதா? நீ யாருக்காவது பெலனாக, அரணாக இருக்கிறாயா?

உங்கள் சகோதரி

பிரேமா சுந்தர் ராஜ்

நியாதிபதிகள் 11:31  “….என் வீட்டு வாசற்படியிலிருந்து எனக்கு எதிர்கொண்டு வருவது எதுவோ  அதை உமக்கு சர்வாங்க தகனபலியாகச் செலுத்துவேன் என்றான்”.